Het bos achter ons huis, waar ik een aantal keren per week loop om de confrontatie met de
weegschaal te kunnen blijven winnen, is ’s avonds meestal uitgestorven.

Deze week kruiste mij in een gedeelte dat bestaat uit smalle paadjes en dat dus sowieso door de
meeste mensen wordt gemeden, een jongetje van een jaar of tien. Hij reed op een onbestendig
door een motortje aangedreven voertuig. Het leek op een skelter.

Hij sloeg het pad in naar het villapark aan de rand van het bos. Zo’n park met villa’s waarvan je
denkt, zitten daar echt wielen onder? Op de kruising stopte hij. Hij richtte zijn te dikke lijfje op,
draaide zich half om in mijn richting en schreeuwde keihard: homo!!!

Ik kan nu schrijven dat ik om me heen keek om te zien of hij het tegen iemand anders had (een
veelgebruikt trucje), maar dan zou ik mijn eigen verhaal geweld aan doen, want ik heb net
geschreven dat het bos uitgestorven was.

Hij bleef uitdagend staan en riep nog een keer: homo!!!  Ik besloot stug door te lopen. Je kunt
achter hem aan gaan om hem te corrigeren, maar hij was met zijn apparaat veel sneller dus op
het moment dat ik hem zou hebben bereikt was hij al veilig achter het hek bij zijn familie.

Het voorvalletje zou me misschien niet eens zijn bijgebleven als ik niet gisteravond tijdens een
ander rondje, dat ten dele door een woonwijk gaat, een heel andere ontmoeting had. Uit een
oprit, vanachter een rij coniferen kwam een mij onbekend jongetje van een jaar of tien met
een hondje. Hij keek me aan en zei: “Dag meneer, hoe gaat het met u?”

“Uitstekend”, zei ik, “en met jou?”

“Heel goed”, zei hij.

Daar was ik blij om, want hoeveel kinderen zijn niet chagrijnig als ze na het eten
de hond moeten uitlaten.

Als er ooit een moment komt dat we het coronavirus definitief hebben overwonnen, dan zal
het nog jaren gaan over de vraag of er een verband is tussen het hoge aantal slachtoffers in
vooral Noordoost-Brabant en de luchtkwaliteit.

Het gaat er nu al over en wetenschappers komen al met rapporten. Het Eindhovens Dagblad
opende enige tijd geleden de voorpagina met een onderzoek van Harvard-professoren. Dit
was wat de krant schreef: Britse onderzoekers vergeleken de coronastatistieken van alle
Nederlandse gemeenten met de hoeveelheid fijnstof in de lucht. Daarbij brachten ze correcties
aan voor zo’n twintig factoren die het beeld zouden kunnen vertroebelen. Toch kwam er een
sterk statistisch verband boven.

Dit weekend komt epidemioloog Lidwien Smit in dezelfde krant aan het woord. De krant zegt
dat er bijna niemand is die de lucht boven Brabant zo goed kent als Lidwien Smit. De kop boven
het artikel is veelzeggend: Epidemioloog Lidwien Smit over relatie tussen corona en
luchtkwaliteit: ‘knallende effecten bestaan niet’.

Kortom we weten niks. Daarom wordt er een grootschalig onderzoek gestart dat jaren kan duren.
Ondertussen wordt de suggestie gewekt dat de slechte luchtkwaliteit wordt veroorzaakt door
veehouderijen. De vraag is wie die suggestie wekt. De mensen die hebben vastgesteld dat er veel
coronaslachtoffers zijn in hetzelfde gebied als waar de meeste Q-koortsslachtoffers vielen, hebben
nooit beweerd dat er een oorzakelijk verband is. Juist niet, daarom komt er een onderzoek.

Ik snap het wel, iedereen wil snel antwoorden, want dat betekent dat je aan oplossingen kunt gaan
werken. Maar dit is wel een heel complex probleem. Noordoost-Brabant heeft niet alleen veel
veehouderijen, er speelt veel meer.

Het gebied ligt ten noorden van de A67, dat is de weg die de haven van Antwerpen met het Ruhrgebied
verbindt. Sinds de Europese eenwording gaat die verbinding tot diep in het oosten van Europa. Soms
moet ik over de A67 en ik kan u verzekeren dat je dan in één langgerekte file van vrachtwagens rijdt.
Bij zuidwestenwind (en die hebben we nogal eens) waait alles wat ze uitstoten naar het noordoosten,
inderdaad Noordoost-Brabant.

Ten westen van het gebied ligt de A2, een van de drukste snelwegen van Nederland. Bij westenwind
waait alles wat dat verkeer uitstoot . . . U raadt het al.

Ten zuidwesten van Noordoost-Brabant ligt één van de drukste luchthavens van Nederland: Eindhoven
Airport. Dan hebben we het nog niet over de A50. Die loopt grotendeels door het gebied dat zwaar is
getroffen door corona. Ik rij er (te) veel over. Toen die net klaar was, was er eindelijk een snelweg in Brabant
waar je eens gewoon door kon rijden. Daar hoef je nu niet meer om te komen.

Dan is er ook nog de A58 ten westen van het getroffen gebied. Volgens mij staat die in elke rijtje met
meest filegevoelige snelwegen.

Ik heb geen antwoord op de vraag of er een verband is tussen luchtkwaliteit en corona. Laat staan
dat ik weet wie dan verantwoordelijk is voor de vervuiling van de lucht. Het enige wat ik zeker weet is
dat op het moment dat de coronacrisis op z’n hevigst was en heel Nederland platlag er tussen mijn
raam en de skyline van Eindhoven geen waas hing.

Ik ben het eens met mevrouw Smit waar ze zegt: “Dat soort onderzoeken zullen grondig moeten
plaatsvinden. Discussies over luchtkwaliteit zul je met nuance moeten voeren. Het is nodig om iets
aan slechte lucht te doen, maar onze uitstoot wordt niet nul. Er zijn altijd risico’s, of het nu een stal
is of een snelweg.”

En dat kost tijd.

Er was een wedstrijd om het leiderschap van het CDA. Hugo de Jonge
won die nipt in een wat zich liet aanzien als een democratische
verkiezing. Over tot de orde van de dag zou je denken.

Wat mij verbaast is dat een aantal journalisten dit feestje van de
democratie proberen te verstieren. Ik lees dat De Jonge een krap mandaat
heeft en dat Omtzigt de morele winnaar is.

Dat eerste vind ik een tamelijk domme gedachte. Dat mensen op Omtzigt
stemden omdat er wat te kiezen was wil niet zeggen dat ze per se tegen
De Jonge zijn. Hooguit hebben ze met hun stem op Omtzigt een
signaal afgegeven.

Blijkbaar vinden sommigen het beter het krappe mandaat in te wrijven,
want dat betekent zout in de wonde, mogelijk zelfs reuring en uiteindelijk
de volgende dag weer een verhaal, zodat je de tijd tussen deze verkiezing
en de het boerenprotest in een redelijke staat van opwinding kunt
doorbrengen.Reuring is nou eenmaal de drug die ons gaande houdt.

Waarom is Omtzigt de morele winnaar? Hij deed het goed en dat heeft hij
te danken aan zijn werk als Kamerlid. Maar uiteindelijk kreeg hij ook
de hulp van Mona Keijzer die haar kiezers oproep hun stem dan
maar aan Omtzigt te geven.

Bovendien kreeg hij de steun van Wopke Hoekstra die zelf niet aan
de strijd mee wilde doen maar wel toezegde onder Omtzigt
minister-president te willen worden.

De Jonge kreeg die openlijke steun niet. Hij moest het doen met
een duwtje in de rug van de partijtop. Meneer Ploum voorop.
Dezelfde meneer Ploum die de Brabantse CDA in de varkensstront
liet zakken toen er gesproken werd over samenwerking met Forum voor
Democratie. Toen dat beklonken was riep hij als eerste dat hij
landelijk nooit met die partij zou samenwerken. Met zo’n vriend
heb je als Brabantse CDA geen vijand meer nodig.

En wat moet De Jonge met zo’n makker achter zich? Kijk, mij
maakt het niks uit wie de lijsttrekker van het CDA wordt, waar ik
mij aan stoor is als ze een keer – zij het met een beetje horten en
stoten – iets tot een fatsoenlijk einde brengen er vakgenoten zijn die
dat proberen te verpesten.

Het ging er snoeihard aan toe, afgelopen vrijdag in het Brabantse parlement. Daar werd de
nieuwe coalitie van VVD, Forum voor Democratie, CDA en Lokaal Brabant geïnstalleerd. De
nieuwe linkse oppositie, – die dag uit het centrum van de macht verdreven  – beukte hard op de
opvolgers in. Vooral VVD en Forum kregen het te verduren.

De VVD soms meer nog dan Forum. Links verweet de liberalen op slinkse wijze de macht te
hebben gegrepen. Forum, CDA en Lokaal Brabant zijn volgens de SP slechts spinnende poesjes
op schoot van de VVD. Wat Forum en Lokaal betreft is zo’n opmerking te begrijpen. Forum
mag de kroonjuwelen inbrengen: het correctief referendum en kernenergie. Twee doelen
die niet haalbaar lijken. De nieuwe Lokaal-gedeputeerde mag met de culturele sector moeilijke
gesprekken gaan voeren over bezuinigingen.

Opeens werd vrijdag voor iedereen duidelijk wat de informateurs begin dit jaar bedoelden
met hun opmerking dat de verhoudingen verstoord zijn. Verziekt is een beter woord.

De VVD wordt verweten het eigen verkiezingsprogramma op een handige manier omgebogen
te hebben tot een bestuursakkoord. Die twee documenten lijken op elkaar en het is overduidelijk
dat de VVD-onderhandelaars het goed hebben gedaan. Maar dat is hun werk. Daarom hebben
zoveel mensen in Brabant op die partij gestemd.

Vrijdag werd door links vooral de indruk gewekt dat de liberalen een vies spelletje hebben
gespeeld. Zo spinnen politici. Als je er van enige afstand naar kijkt dan zie dat door die verziekte
verhoudingen bepaalde coalities totaal onmogelijk waren geworden. Brabant dreigde
onbestuurbaar te worden en het was aan de VVD om het schip vlot te trekken. Die partij heeft
in alle oprechtheid geprobeerd dat te doen. En ja, dat kon omdat de nieuwe vrienden wel mee bogen.

Aan de andere kant staat een linkse oppositie die met evenveel oprechtheid bang is dat natuur,
milieu en cultuur zullen worden gesloopt. En die ook oprecht bang is voor de invloed van het
Forum van Thierry Baudet, die door sommige mensen wordt verweten dat hij racistische
uitspraken doet en aanschurkt tegen extreemrechts. Er zijn ter linkerzijde mensen die bang zijn
dat Baudet zoveel macht zal krijgen dat we in Nederland Hongaarse toestanden krijgen met een
geknevelde pers en een geknevelde rechterlijke macht. Die angst wordt ter rechterzijde
onderschat.

Het gevaar bestaat nu dat de verkiezingscampagne (de volgende provinciale verkiezingen zijn
over drie jaar) in Brabant nog eerder begint dan normaal. Dat is leuk voor de koppenmakers
van de media maar als gewone Brabander heb je daar niks aan.

Er is nog een andere kwestie. Onder aanvoering van D66 werd een motie ingediend waarin de
Statenleden werd gevraagd afstand te nemen van een rijtje omstreden uitspraken van Thierry
Baudet. Die haalde geen meerderheid.

Dat had niks te maken met het feit dat bijvoorbeeld VVD, CDA en Lokaal Brabant het met
die uitspraken eens waren. Integendeel. Maar ze wilden de landelijke politici nadrukkelijk buiten
het Brabantse provinciehuis houden. Dat is heel begrijpelijk. Brabant is Brabant, wij doen hier
al ons leven lang ons eigen ding.

Maar ik vind het naïef te denken dat dat gaat lukken. Er zijn oprecht mensen die denken dat
met het binnenhalen van Forum de poort is opengezet naar een Nederland waar racisten en
rechts-extremisten het voor het zeggen zullen krijgen. Mensen die oprecht bang zijn dat het
spinnende poesje de klauwen zal uitslaan.  Ook al zijn de Brabantse Forumbestuurders nog zo aardig
en meegaand en oprecht in hun bedoeling de gewone Brabanders een stem te geven.

Zolang hun leider dingen zal roepen waar een groot deel van de Nederlanders van gruwt zal de
echo daarvan weerklinken in de Brabantse Statenzaal. Forum in Brabant zal drie jaar lang onder
het vergrootglas van links en de media liggen. Voortdurend zullen de Forum-politici bevraagd worden
als Baudet iets roept. Voortdurend zullen de drie andere coalitiepartijen bevraagd worden. Dat is
misschien niet terecht, maar wel onontkoombaar.

Nou ja, behalve als de coalitie over driekwartjaar (als de meeste voornemens in beleidsplannen
zijn omgezet) lekker loopt en Forum successen boekt en besluit echt afstand te nemen van Baudet en op eigen
kracht verder gaat. Ik verwacht het niet want je neemt niet zomaar afstand van een goed bruikbaar stemmenkanon,
maar het zou mij allemaal niet verbazen.

Toen ik ruim dertig jaar geleden in Brabant begon als journalist waren mijn toenmalige collega’s
mijn eerste referentiekader. Er vielen mij twee dingen op. Er werd veel kwaadgesproken over
elkaar en er werd met afgunst gekeken naar de Randstad. Zoveel dat ik in die eerste weken mijzelf
regelmatig afvroeg of ik er verstandig aan had gedaan af te zakken naar beneden de grote rivieren.

Naarmate ik buiten die studio meer Brabanders leerde kennen kantelde mijn beeld. Ik
ontmoette zelfbewuste, grappige, creatieve, bevlogen en ondernemende mensen. Eén van de
mooie kanten van journalistiek is dat je heel veel verschillende mensen spreekt en dat de
burgemeester terugbelt als je daar om vraagt, maar dat terzijde. De boven de rivieren veelgeroemde
gastvrijheid bleek voor een deel eigenbelang. Ik doe iets voor jou, jij doet is voor mij. Brabantse
gastvrijheid heeft een prijs. Ik vond het prima.

De verontwaardigde berichten over weer een subsidie voor een Randstedelijke instelling die wij
verspreidden, bleken buiten de studio met schouderophalen te worden ontvangen. Het cultiveren
van het calimerogevoel bleek een journalistendingetje. Wij geen steun uit Den Haag? Dan lossen we
het toch zelf op.  We doen het zelf, we doen het samen. We doen het als Brabanders onder mekaar.
Dat was wat ik op straat en in mijn nieuwe vriendenkring tegenkwam.

Die mentaliteit heeft twee kanten. Enerzijds is zuidoost Brabant de economische motor van ons land
(lange neus tegen de Randstad) en zijn wij de sportprovincie van het land, anderzijds zijn wij het
drugslab van Europa en is Oost-Brabant is epicentrum van de stikstofvervuiling en de
coronaepidemie. Er wordt nu onderzocht of er tussen die laatste twee dingen een verband is.

Ook in de Brabantse politiek zijn al die Brabanders van verschillend pluimage altijd samen
opgetrokken. Ze namen, ze gaven, ze overvroegen, ze proefden elkaars nieren, prikten, maar
altijd samen. Links en rechts.

Toen ik als politiek duider donderdag in de uitzending van Omroep Brabant TV de vraag kreeg
voorgelegd of ik vond dat met het college van de drie grootste partijen VVD, CDA en Forum voor
Democratie, aangevuld met Lokaal Brabant, recht was gedaan aan de verkiezingsuitslag, heb ik ja
gezegd. Getalsmatig is dat zo. Hoewel de helft plus één wel de meest basale uitleg van het begrip
democratie is.

Want wie vertegenwoordigt nu de gematigde liberalen, de progressieven, de milieuridders, de
bibelbelt van Heusden en Altena, Rupchen (het laatste PVV-bolwerk), de dierenknuffelaars?
De helft min één dus?

Doet dit rechtse college recht aan de verkiezingsuitslag? Formeel wel. Doet dit college recht aan het Brabant
met z’n vele gezichten waar ik van ben gaan houden? Nee.