Ik ben op een leeftijd dat de paarse enveloppe in de bus valt. Die wordt drie
weken tevoren al via de post aangekondigd. Dat hadden ze in mijn geval niet
moeten doen.
De paarse enveloppe is van het bevolkingsonderzoek darmkanker. Ik ben niet
zo van dit soort onderzoeken. De vader van mijn allereerste serieuze
vriendinnetje was een ogenschijnlijk kerngezonde boer. Op een dag verscheen
er een grote SRV-achtige auto in zijn dorp. Longkankeronderzoek. Ach, zei hij,
ik fiets er heen. Baat het niet, dan schaadt het niet. Twee maanden later
droegen wij hem ten grave. Longkanker.
Als je mij vraagt als welk dier ik na een reïncarnatie terug zou komen dan zou
ik zeggen: daar geloof ik niet in. Maar als dat wel zo is dan is dat al bepaald. Ik
kom terug als struisvogel.
In de witte enveloppe stond dat ik een paarse zou krijgen met een buisje
waarin mijn poep (ze schrijven het gewoon hè, alsof de gewone man niet weet
wat fecaliën zijn) in een buisje moet doen en dat buisje moet opsturen.
Alleen al gedachte, dat ik uit het water in ons toilet mijn ontlasting moet
vissen, dat in een buisje moet frotten en daarmee over straat naar de
brievenbus moet hield mijn darmen drie weken in een kramp.
Maar ja, ik dacht aan al die vrouwen die regelmatig hun borsten moeten laten
pletten voor borstkankeronderzoek en ik vermande me. Dus ik verzamelde al
mijn moed en ik opende de enveloppe. Ik wilde dat eerst in het weekend doen,
maar besloot dat toch te doen als ik alleen thuis was. Ik ben nogal onhandig
en ik kom niet graag onder de poep de kamer binnen als daar iemand zit. Zelfs
niet als dat alleen mijn vrouw is.
Maar goed dat ik had gewacht want in de brief stond dat je dat het beste op
weekdagen kunt doen. Niet omdat je op die dagen betere poep hebt, maar
omdat het buisje binnen 24 uur in Utrecht moet zijn en dan lukt niet als je het
zaterdag of zondag in de brievenbus stopt.
Tot mijn geruststelling las ik dat de onderzoekers hadden nagedacht over
hoe je de handelingen verricht als je geen ouderwets toilet hebt waar een drol
keurig op het porselein wacht om doorgespoeld te worden, maar in het water
plonst. Er zat zelfs een handleiding met plaatjes bij. Ik was zo blij dat ik mijn
idee om een krant in het bad te leggen niet hoefde uit te voeren.
Ik hoefde mijn ontlasting ook niet in een buisje te frotten. Het was zo
georganiseerd dat dat op een hele handige manier kon zonder de handen te
bevuilen. Sterker nog: er werd sterk geadviseerd niet te veel poep op te sturen.
Over twee weken krijg ik de uitslag. Ik heb besloten mijn darmen tot die tijd
niet te laten verkrampen.